Bilmelisin

Her otobüs kalktığında üzülürdüm,
Gidenlerin tek başına gitmediklerini bilirdim.
Merak ederdim, sırtlarına aldıkları hayat torbalarında ne var diye,
Durdurup tüm yolcuları bakmak isterdim.
Güz mevsimi gelince, göçen kuşlarda canımı acıtırdı
Sanırdım ki evini bırakmak onlara da çok zor gelirdi.
Onlar gider ben kalırdım.
Her gidişlerine bin gözyaşı ekler, pencerelerden el sallardım.
Tek kuşlara el sallardım ben,
Görmezdi onlar ama ben bilirdim; birini uğurlamak zor gelirdi hep.
Şimdilerde ayrılığın, yolların, gitmenin ne olduğunu biliyorum.
Yüreğime göç edip geldiğinden beri, korkularımın adı değişti: "sen"
Ya bir gün sende gidersen..
O yolcular gibi gitmeye niyetlenirsen
Yüreğinin torbasına benim yüreğimi saklayıp yitersen ellerimden
Ya sende göçmen kuşlar gibi mevsim değişip üşürsen
Arada uzaklara bakıp, geldiğin dağlara, taşlara özlem duyarsan…
Sahi yapar mısın?
Gider misin?
Beni bir başına bırakıp buralarda, kuşlara imrenip uçar mısın ellerimden?
Susmak…
En bildiğim şey sanırdım,
Seni tanıyınca anladım ki
Susmak, yüreği en çok acıtan tek şeymiş.
Susmak...
Kalbin konuşmasıymış kimseden habersiz
Ey benim tek yolcum,
Gideceğin zaman haber ver de
Seninle dolu şu yüreği söküp yerinden, dipsiz bir uçurumdan atayım.
Sonu ne olur? Diye sorma…
Her soru cevap ister
Bilseydim cevabını atar mıydım kendimden bihaber yerlere..
Ne zamandır, pencerelere yaklaşmıyorum,
Otobüslere de bakmıyorum.
Olurda gitmelere özenirsin diye,
Evden bile çıkmıyorum.
Kendime mahkûmum,
Birde gitmemene
Bilmelisin.
saadet bayri

Not: Merve'ye yazılmış bir yazı