Gözlerimde yaralı bir bakış kaldı senden sonra. Zormuş gidişini sessiz izlemek... Fırtınalar koparken içimde, susup kalmak.Severken herşey o kadar kolaydı ki...
Bir su gibi kayıp gittin ellerimden, tutamıyorum şimdi.
Kime? Niçin? Ağlayacağımı düşünüp duruyorum.
Bütün çabalarım nafile.
Anlamakta güçlük çekiyorum...
Daha bir kaç zamana kadar yoktun içimde, tanımıyordum sana ait hiçbir şeyi... Adını bilmiyor, yüzünü hiç hatırlamıyordum. Yani yokluğun içimde bu kadar boşluk bırakmıyordu.
Sahi sen kimdin?
Oysa şimdi içimde titreyen bir alevsin... En ufak bir rüzgarda sönüp gideceksin, tüm sokaklarım karanlığa bürünecek. Korkuyorum, gözlerim bir daha aydınlığa alışamayacak.
Bu ilk kaybedişim değil aslında, kimler alıp başını gitmedi ki...
"Ayrılık" desem bütün kelimeler kırık dökük düşüyor avuçlarıma.. Yani anlatamıyorum bu son halimi.
Ne kadar çok şey birikmişti ellerimde oysa, hiç biri yan yana gelip bir anlam oluşturamıyor ki...
Bugünlerde yaşamak senin işin, benden ise uzak.
Üzgünüm...
Ben mi? Ben sadece yaşamaya çalışıyorum.
Saadet Bayri
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder