Nefretin kıyısında oturuyorum, arada ayaklarımı değirip çıkarıyorum sularına. Buz kesmiştim sessizlikten. Seni severken saniyeleri bile hesaba katmışım. O kadar çok zamanım var sanma. Özlerken bitirdiğim zamanlara ancak yetiyor saydıklarım.Deli dolu geçen zamanların içinde sadece korkularımı biriktirdim. Sevgi yoktu yanında sakladığım, yada gölgesinde üşüttüğüm. Hepsini seni beklerken kaybetmişim. Şimdi yalnızlığım karşımda, yokluğundan demlenmiş bir çay aramızda. İçsek mi? Beklesek mi? diye bakıyoruz birbirimize hala.
saadet bayri
2 yorum:
selamlar.bir insan bu kadarmı duygulu olur. Ama hayatta yaşananlar bazen insanı susturuyor, bazen de böyle duygulu bir pınara döndürüyor.YENİ MUTLULUKLARIN SİZİN OLMASI DİLEGİYLE.
Aslında hepimiz duygu yüklüyüz. sizin de belirttiğiniz gibi; kimizde ses, kimizde satır, kimizde damla olup geliyor.
Hayallerinizi kaybetmemeniz duasıyla.
Yorum Gönder