Bırakıp bırakıp gittin. Bazen yıllar, haftalar, bazen günler, bazen saatlerce... "Geçmişim" derken, şimdilerde neredesin hiç bilmiyorum. Sahi, hatırlıyorum da senin için " söz geçmez" demişlerdi. "laftan anlamaz. Kafasına buyruktur, canı ne siterse onu yapar. " inanmamıştım. "olur mu canım ! o kadar da değil." diye diklenmiştim tüm söylenenlere inat.
Yine de seni oturtmaya, izinsiz, sorgusuz birşey yapmayasın diye kollamaya başlamıştım. Ancak sen inatçıydın, taktın mı yapıyordun, gördün mü kanıyordun.
Bir bakış , bir gülüş yerinde durdurmuyor ha bire dikleniyordun.
Senin ardına düşüp şehirlerinden, yollarından, diyarlarından olanları görünce, kızardım "bu kadar basit mi yaşam" diye. "irade, akıl ve hiç bir yaratılmışta olmayan bu kadar cihaz varken, nasıl olur da tek başına hareket eder, nasıl olur da takılıp götürür peşinden sizi. O efendi, biz köle olursunuz. "
Şimdilerde seninle beraber halimi gördükçe hak veriyorum.
Peşinden geldiğim şu şehre, yüzlere, tanımadığım bu kadar çok insana, hele hiç yaşayamam dediğim küçücük şu eve bakınca...
Gerçekten de, tatmayan anlamazmış biliyorum.
Şimdilerde bir türkü dilimde hem seni arıyorum hem söylüyorum.
"lale devri çocuklarıyız biz. zamanımız geçmiş aşk şarabından kimbilir en son hangi şanslı içmiş."
Söylesene neredesin? Kimin kapısında kimin dilindesin? Kime söz anlatıyor, işve yapıyorsun? Yada bir çıkmaz sokakağa düştün de ağlıyor musun?
Yoksa yine mi incindin?
Eğer öyleyse lütfen ses ver.
Sana hiç birşey demeyeceğim inan. Seni bulunca ilk işim sarılmak olacak. Yada yok yok sen en iyisi koy başını dizlerime, ben ağlayayım sen ağla. Zaten en iyi yapabildiğim şey ağlamak.
Biz seninle çok eski iki dostuz. Kim bizi bizden daha iyi tanır ki. Gel saralım yaralarını beraber.
"kaçıncı bu" deme! Olsun, bak artık ellerim titremiyor akan kanları temizlerken, demekki alıştık. Hafife alıp, gülme "alışılır mı hiç? " diye..
Unuttun mu? Alışmakta güzel bir yaşanmışlıktı. Hemde en iyisinden bir teselli "ee ben biliyordum." demek de rahatlıyor bazen insanı.
Tamam tamam konuşmayacağım, ağlamayacağımda öylece dikip gözlerimi saatlerce sana bakıp dinleyeceğim . Gözlerim dolarsa yutkunurum hemen, birşeyler söylemek isterse dilim merak etme hemen ısırırım.
Oldumu şimdi gelecek misin?
Lütfen ses ver nerelerdesin ?
Ey kalbim neredesin?
saadet bayri
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder