her gece kapatırken gözlerimizi, tadardık korkuyu..her sabaha yeniden diyerek başladığımızda, filizlenirdi ümitlerimiz.
mutluluğu arayıp duruyorduk, verilen adreslerde bulamıyorduk.
bilmiyorduk ki;
mutluluk her yaratılmışın tebessümüne gizlenmiş,
sadece aramayanların bulmasına izin verilmişti.
alıp verdiklerimiz ölçü değildi
sahip olduklarımızı saymaya..
unutmuştuk..
kalplerdekini bilen varken,
başkasına kalbi şikayet etmek hataydı.
zira her söz bir kahır olup birikiyor,
kahırlar biriktikçe, eller duayı unutuyordu.
saadet bayri
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder