18.5.09

Mahkumum Üzgünüm

Bütün çizgilerimi aynalara emanet bıraktım, tepkisizim.
Manasız bir çehreyle dolaşıyorum; ne hüzünlerim ortada, ne sevinçlerim.
Yine de çocuksu bir heyecan var içimde, küçücük umutların peşine takılmış, gökyüzüne uçurtmalar uçurmuşum. Kaç ummanlık hasretleri feda etmişim, gökyüzünün dipsiz genişliğinde.
Bir bakış bırakmışım, en mahremime, en edebinden.
Sonra erimişim bir tek âhından.
Konuşma hakkımın kırıntılarını dökmüşüm gelirken ardıma.
Bir mahkum sıfatıyla dolaştırılıyorum bu sebepten elden ele...
Anlatmaya mahkumum ama sözleri tükettiğimden, bir tek kelime söyleyemedim nicedir.
Üzgünüm...
saadet bayri

1 yorum:

mavisihir dedi ki...

Sözleri tüketmek gerek bazen.
Yüreklerin ve gözlerin hükmünün geçtiği bir noktası var bu hayatın.
Ben o noktadan bakıyorum belki.
Gözlerimin yerine kalemim konuşuyordu bu ara.Şimdi artık ona da bir haller oldu...