Eriyorum

Kelimeler arasında gidip geliyor ömrüm.

En kırık satırbaşısın sen sözlerimin. Çocukluğumdan kalma bir huysuzluğum. Sen benim tek anlamsızlığımsın.

Tüm mutlu anlarımı seninle hesaplıyorum, elimde sadece hüzün kalıyor. Eğik geçiyorum tüm günlerin önünden. Parmaklarımın üzerine basarak geçtim gençliğimin yanından dün. Tanımadı beni, bende bakamadım o tarafa, çekindim mi bilmem... Kelimelerin geçmediği bir şehirde yaşıyorum, herkes birbirine bakıp gözleriyle anlaşıyor. Bu işte tek yabancı ben kalıyorum. Hiç bir işaret doğru yere çıkmıyor. Kaybolmaya mahkum olmuş, ne aradığımı bilmeden geziniyorum sokaka aralarında. Altüst olmuş bir bedenin başındayım, ağıtlarımın sebebi, bu anın kahrı.

Tutuklu kalıp, vazgeçememek düştü ellerime kaderden. Belki vazgeçebilirdim ancak hiç denemediğimden bilmiyorum sonucunu. Bana sadece saliselerde bile seni düşünmek kaldı. Nedendir sana karşı bu kadar hassaslığım. Aslında şu koca şehirde tek kalmayasın, tek kaygım.

Ben ise her daim yalnızım. Bilirim aklına gelmem hiç bir vakit ama olsun ben sen gibi vefasız degilim.

Tattım kimsesizliği, acımsı tadı hala dilimde.

Bütün işlerim yarım, hangisine el atsam dikiliyorsun karşıma... Saatlerce kalakalıyorum her nerede, hangi haldeysem öylece.. Bir ara tüm yeşilleri topluyorsun gözlerinde, benim gözlerim takılı kalıyor gözlerinde, başka hiç bir şey lezzet vermiyor sonra.

Her gece yağmurlar yağıyor durmadan ve ben senin damlalarınla ıslandıkça eriyorum...

saadet bayri